Menselijke inspanning is vaak beleefd als zwoegen en zweten en vechten voor het bestaan. Dat is arbeid. Een karige maaltijd en de hoogstnoodzakelijke middelen van levensonderhoud is alles wat je mag verwachten. Voor vele miljoenen ziet het leven er zo uit. Is dit tenslotte ook in Gods Koninkrijk ons lot? Of is er meer en mogen mensen meer verwachten, ook de armen der aarde? Waar vraagt Gods Koninkrijk om?
Vergeving is niet af te dwingen. Vergeven worden is geen recht. Er bestaat in de bijbel, in de kerk en in de samenleving vrijheid van vergeving. Vergeven is een vrije daad van menselijkheid. In een gelijkenis noemt Jezus vergeving schenken, een daad van ontferming, misschien wel geïnspireerd door de ontferming van God.
In deze dienst mogen de kinderen een collectedoel kiezen. Ze kunnen kiezen tussen stichting ‘Het vergeten kind’, Unicef en Kinderhulp. Ze zullen iets vertellen over het gekozen doel en natuurlijk helpen ze ook met collecteren.
Deze zondag vieren we Regenboogzondag. De laatste, omdat we volgend jaar kerkzijn in een andere, bredere structuur. Met het jaarthema ‘Ga je mee?!’ gaan we alvast vooruitkijken naar die toekomst. Dat doen we met Matteüs 8, waar Jezus na wonderbaarlijke genezingen tegen een van zijn leerling zegt: “volg mij en laat de doden hun doden begraven!”. Deze tekst plaatsen we met lied 1002 in het bredere verband van de bevrijdende kracht waarmee het volk Israël op weg ging.
De cantorij zingt; we breken brood en delen wijn. We vieren de Maaltijd van de Heer. Ga je mee, doe je mee? Ja, wij proberen ook in het komende samenvoegingsproces de stem van de Roepende te volgen.
Op deze zondag horen we flinke verzuchtingen van de profeet Jeremia. Wordt het ooit nog wat met dat volk? Die toon wordt voortgezet in de evangelielezing als Jezus zegt: ‘Hoe lang moet ik jullie nog verdragen?’ Tegen zijn leerlingen spreekt hij over een gebrek aan geloof.
In deze dienst gaan we verkennen wat de verzamelde gemeente kan als ze slechts het geloof heeft als een mosterdzaadje. Dat woord ‘geloof’ mag je ook vertalen als ‘vertrouwen’.
We vieren deze dienst samen met de Morgenstergemeente in de Morgenster, de Regenboogkerk is deze zondag gesloten.
Voor deze zondag reikt het Oecumenisch Leesrooster ons drie lezingen aan: Jesaja 51: 1 – 6, Romeinen 11: 25-36 en Matteüs 16: 21-27. Als ik ze lees ervaar ik een duidelijke verbinding tussen de eerste en de laatste lezing: durven we te leven met onzekerheid? En hoe dan? De lezing uit Romeinen past er wel bij, maar heeft een nogal dominant eigen thema met moeilijke gedachten die veel uitleg vragen. De verkondiging zou mijns inziens een ‘tweestromenland’ worden. De lezingen uit Jesaja en Matteüs brengen me bij twee woordenparen: ‘veiligheid of geborgenheid’ en ‘zekerheid of vertrouwen’.
In de vakantietijd lezen we deze zondag een verhaal waarin Jezus ook op reis is, de grens over. Hij is in het gebied van Tyrus en Sidon. Van over de grens bezie je de dingen vanaf de andere kant. Jezus komt een vrouw tegen die hem om hulp vraagt voor haar dochter, maar Jezus voelt zich niet geroepen om te antwoorden. Maar zij opent hem de ogen en laat hem zijn roeping vanaf de andere kant zien.
Wie zich gedragen weet, kan ook anderen helpen dragen. Wie de eigen angst overwint, kan anderen weer moed inspreken. Wie vastgegrepen wordt, wie houvast krijgt, kan een ander de hand reiken. Het bijzondere van het verhaal over Jezus en Petrus, die beide wandelen over water, is dat die twee kanten, van kracht ontvangen om met kracht te kunnen dragen, heel duidelijk tot uiting komen.
Wij vieren deze dienst samen met de Morgenstergemeente.
De lezingen volgens het rooster zijn lezingen waarin je Gods liefde-ondanks-alles alleen maar hoeft te cashen, zo lijkt het. Dank u wel zeggen is niet eens nodig.
Toen ik net begonnen was met schrijven bracht de mail me een lezing ‘Love Them Anyway’ van Kent Keith, schrijver van mooie en leerzame artikelen over ‘Servant-Leadership’. ‘Love them anyway’ is een paradoxale versie van de tien geboden: een opsomming van vervelende karaktertrekken van mensen, maar ‘houd toch maar van ze’! Hij schreef dit stuk als 19-jarige student. Vele jaren later ontdekte hij dat deze tekst aan Moeder Theresa toegeschreven werd: ze had de tekst op haar koelkastdeur geplakt.
Gods liefde is geen gemakkelijke laat-maar-gaan-liefde maar liefde ondanks alles. Liefde die om een antwoord vraagt.
De Morgenstergemeente is vandaag bij ons te gast.